Pincelada rosa, entre vistas

viernes, 25 de noviembre de 2011

EN LAS MANOS DE ARIADNA / NAS MAOS DE ARIADNA / ÎN MÂINILE ARIADNEI




Foto: Jiddu Bloemhard

EN LAS MANOS DE ARIADNA

Tiemblan mis manos al mecerte, Ariadna.
Un laberinto espera a que lo crucemos con vida.
Una esperanza ciega la ató a tu hilo.
Sujetaré mis zapatos a la tierra.
Sintonizaré mi corazón con las estrellas,
-día y noche, noche y día-
para que el universo ilumine el camino.
No sé mucho de la historia de los bosques,
de la vida y la muerte de las neuronas sempiternas.
No sé nada de ser madre, dulce niña;
esta noche velaré tu sueño de princesa.
Secaré mis lágrimas, una a una; tu corazón abierto
ha deshojado el mío; y no morí porque sonreíste a la vida,
porque triunfó el amor infinito.
Creceré a tu lado, mi niña de ojos rasgados;
soy tan pequeña que le temo a casi todo.
Limpiaré las heridas de tu espalda, sanarán.
Estaré para siempre en tus manos,
niña de oriente y de sueños tan profundos.
Tiemblan mis manos al mecerte, Ariadna.
Un laberinto espera a que lo crucemos unidas.

NAS MAOS DE ARIADNA

Tremem minhas mãos ao balançar-te, Ariadna.
Um labirinto espera que o cruzemos com vida.
Uma esperança cega amarrada em teu fio.
Fixarei meus sapatos na terra.
Sintonizarei meu coração com as estrelas,
- dia e noite, noite e dia -
para que o universo ilumine o caminho.
Não sei muito da história dos bosques,
da vida e da morte eterna dos neurônios.
Não sei nada de ser mãe, doce menina;
esta noite velarei seu sonho de princesa.
Secarei minhas lágrimas, uma a uma;
teu coração aberto desfolhou o meu;
eu não morri porque sorriste para a vida,
porque triunfou o amor infinito.
Crescerei ao teu lado, minha menina de olhos rasgados;
sou tão pequena que temo a quase tudo.
Limparei as feridas de tuas costas, sararão.
Estarei para sempre em tuas mãos,
menina do oriente e de sonhos tão profundos.
Tremem minhas mãos ao balançar-te, Ariadna.
Um labirinto espera que o cruzemos unidas.

Traducere în portugheză de Oziella Inocencio 

ÎN MÂINILE ARIADNEI

Îmi tremură mâinile legănându-te, Ariadna
Un labirint aştept să-l încrucişăm cu viaţa.
O speranţă oarbă legată de firul tău.
Îmi voi lega pantofii de pământ.
Îmi voi sincroniza inima cu stelele
- zi şi noapte, noapte şi zi –
pentru ca universul să-mi lumineze calea.
Nu ştiu multe despre istoria pădurilor,
despre viaţa şi moartea neuronilor sempiterni.
Nu ştiu cum e să fii mamă, dulce copilă;
în noaptea asta voi veghea visul tău de prinţesă.
Îmi voi usca lacrimile una câte una, inima ta deschisă
a deschis-o şi pe-a mea;  şi n-am murit că am surâs vieţii,
pentru că a biruit infinita iubire.
Voi creşte lângă tine, copilă cu ochi sfâşiaţi;
sunt atât de mică, încât mă tem de toate.
Voi curăţa rănile de pe spatele tău, le voi vindeca.
Voi fi mereu în mâinile tale,
copilă din Orient şi din vise atât de profunde.
Îmi tremură mâinile legănându-te, Ariadna.
Un labirint aşteaptă să-l traversăm împreună.

Traducerea Redacţiei, Daniel Dragomeriscu. 

Beatriz Giovanna Ramírez 
/


Vídeo y lectura por el poeta Rafael Luna

"En las Manos de Ariadna" Mención de honor en el Primer Concurso Internacional de Poesía "Yo soy mujer" 2010, auspiciado por el Movimiento Mujeres Poetas Internacional (MPI).

Agradecimientos a “CONTEMPORARY LITERARY HORIZON”, por honrarme con la traducción al portugués y al rumano del poema “En las manos de Ariadna”. A los poetas: Oziella Inocencio y Daniel Dragomirescu, mi agradecimiento sincero, fraterno y un abrazo muy largo con mi Ariadna. 

Oziella Inocencio (Alagoa Grande, Brasil, 1983) es escritora y poeta. Periodista, graduada de la Universidad del Estado de Paraiba (UEPB).

Daniel Dragomeriscu (Bucarest, Rumanía, 1952) es escritor y publicista rumano, miembro de la Unión de los Escritores de Rumanía. Su obra contiene cuentos (Cel din urmă rapsod şi alte povestiri / El último rapsoda y otras cuentos, 2002), novelas (Cronica Teodoreştilor / La crónica de un mundo perdido, 2003-2008, 5 volúmenes), critica e historia literaria (Liviu Rebreanu. Romancierul şi lumea sa / Liviu Rebreanu. El novelista y su mundo, 2002; Coordonate ale prozei româneşti / Coordenadas de prosa rumana, 2003). También ha publicado la novela Karma. Nopţi de mătase / Karma. Noches de seda, 2008, escrito en colaboración con Maria Ardeleanu-Apşan. Colabora con prosa y artículos en las revistas “Rumania literaria”, “Conversación literaria”, “La Familia”, “La revista 22 y muchas otras. En el extranjero colabora a las revistas “Gracious Light” de Nueva York y “Word of Truth” de Edmonton, Canadá, etc.
Algunos escritos suyos  han sido traducidos y publicados en inglés, francés y español.
Desde el año 2008 es el redactor-jefe de la revista bilingüe y multicultural “El horizonte literario contemporáneo”.
Sus escritos y artículos críticos,  han sido publicados en algunas prestigiosas revistas culturales rumanas.   
En 2008 la novela La Crónica de un mundo perdido ha sido nominalizada al Premio por Prosa  por la Unión de los Escritores de Rumania, en Iaşi.

Rafael Luna Gómez (Zaragoza, España, 1971) Poeta zaragozano, locutor de poesía en TEA FM 98.9, creativo de ésta cadena. Miembro de la Asociación Aragonesa de escritores. Socio de Poetas solidarios. Su obra ha sido traducida al italiano por Silvia Favartto y Christian Panebianco. Ha publicado el poemario “Lámparas llenas de monos decoradas”; en las revistas “La fuente de las siete vírgenes”“Barataria” y “Deg.E Fanzine”; en la Radio Diane el performance realizado por Javier López Clemente. Poema: Niños asesinados. Participante en  Poetifiesta Pueyo de Marguillén en contra de la autopista Eléctrica, Poesía en contra de la barbarie Palestina, Poesía en contra de la ampliación de ley de extranjería en España.

37 comentarios:

  1. Beatriz, me has emocionado, vaya poesia hecha de todo corazón, es una maravilla leerla despacio dejando que se pose, cuanto amor hay en ella.

    ResponderEliminar
  2. Muchas gracias, tus palabras me llenan de alegría. Un saludo cordial.

    ResponderEliminar
  3. cruzalo querida hermana junto con tu hija que Dios te de la fuerza y toda la vida que nesecites para cruzar esos laberintos q esten en medio del camino. muy bonito poema te quiero

    ResponderEliminar
  4. Oh Ariadna que conduces las naves a los montes de un mar sin minotaura. La llama brillará para siempre en tus ojos.
    Un beso, mi niña, tú si que eres un faro. Y otro para ti, querida amiga. Sé que tengo corazón pero al oirte a ti tengo más.
    Antonio.

    ResponderEliminar
  5. El amor infinito es la mejor arma en la lucha de la vida. Este poema lo escribí hace unos años, cuando mi hija, siendo una bebita, se recuperaba de una cirugía de corazón en la Fundación Cardio Infantil en Bogotá. Muchas gracias, amigos, por sus palabras. un saludo afectuoso.

    ResponderEliminar
  6. Jorge Alvarez Morcillo (Facebook)5 de noviembre de 2010, 8:19

    Que poesia mas maravillosa, me he emocionado Beatriz con cuanto corazón y amor esta hecha.

    ResponderEliminar
  7. María Meilán Castro (Facebook)5 de noviembre de 2010, 8:19

    Beatriz, tus palabras me han tocado el alma... Un beso para las dos bellezas

    ResponderEliminar
  8. Fran Picón (Facebook)5 de noviembre de 2010, 8:20

    Hermosísima foto!
    y hermoso poema!

    ResponderEliminar
  9. Vivi Cecilia Atencio Arrojas (Facebook)5 de noviembre de 2010, 8:39

    Niña de oriente y de sueños... La ternura inunda tus imágenes Beatriz. Un beso : )

    ResponderEliminar
  10. Ricardo León Peña-Villa (Facebook)5 de noviembre de 2010, 8:39

    Uffff qué bello y sensible. Gracias

    ResponderEliminar
  11. Pilar Lucero Ramirez (Facebook)5 de noviembre de 2010, 8:40

    Mi querida Beatriz que poema tan bello, con una ternura que le cruza un nudo a mi garganta, que no tiemblen tus manos querida poeta, porque seguro que cruzarás con suerte ese laberinto con tu bella Ariadnna. Un abrazo muy emocionado querida amiga.

    ResponderEliminar
  12. Pilar Lucero Ramirez (Facebook)5 de noviembre de 2010, 8:40

    Querida Beatriz quisiera poner muchos, muchos ME GUSTA TU POEMA, pero no me permite. Un abrazo te lo digo así ME GUSTA!!!!

    ResponderEliminar
  13. Heriberto Morales Vindel (Facebook)5 de noviembre de 2010, 8:41

    Precioso poema Beatriz muy bello, cierto, cargado de ternura y amor limpio, me dejas sin palabras.

    ResponderEliminar
  14. Carmen Mansilla Martín (Facebook)5 de noviembre de 2010, 8:41

    Precioso...como todo lo que escribes..YA SALIÓ EL LIBROOOOOOO jajaja....muassssssssssss

    ResponderEliminar
  15. Bernardita Maldonado (Facebook)5 de noviembre de 2010, 8:42

    ufff !!amiga como cuando lo escuche de tu voz ..tu voz joven y valiente!!me llega muy hondo..el verso no morí porque sonreíste a la vida me parece tan revelador,este poema dice muchas verdades nada sabemos de ser madres y en tu caso madre de un ángel,pero como antes como siempre el amor infinito vencerá todo,y con la seguridad de tus manos amorosas cruzarán juntas todos los laberintos.Un beso enorme para las dos.

    ResponderEliminar
  16. Alexis Díaz Pimienta (Facebook)5 de noviembre de 2010, 8:42

    Felicidadessssssssssssssssss, hermoso poema. Muy sentido y hermoso. Un abrazo desde lejos, hermana.

    ResponderEliminar
  17. Jvan S. Ramirez Vargas (Facebook)5 de noviembre de 2010, 8:43

    oye por cierto leyendo hoy con nuestra mamá me hace recordar que habías escrito una vez el laberinto de ariadna es este el mismo???

    ResponderEliminar
  18. Beatriz Giovanna Ramírez (Facebook)5 de noviembre de 2010, 8:43

    Me han emocionado sus comentarios, gracias a todos. Este poema tiene una historia en presente.

    Alexis, Bernardita, Carmen (quiero el libro ;-) ), Heriberto, Viviana, Pilar, Ricardo, gracias.

    A todos los que pinchan en me gusta, gracias.

    Jvan: No, "El tiempo de Ariadna" es un ensayo sobre integración escolar. Espero un día recuperar el texto, fue publicado por la Fundación Saldarriaga y Concha en la Universidad del Minuto de Dios.

    Besos.

    ResponderEliminar
  19. Pilar Lucero Ramirez (Facebook)5 de noviembre de 2010, 8:44

    Beatriz cuánto te quiero mi querida amiga, eres un ángel que cuida a otro ángel Ariadnna. Un abrazo muy grande.

    ResponderEliminar
  20. Beatriz Giovanna Ramírez (Facebook)5 de noviembre de 2010, 8:44

    Soy una madre, Pilar querida, que ha asumido serlo con el overol del amor puesto. Gracias como siempre por tanto afecto. Te abrazo.

    ResponderEliminar
  21. Lili Satri (Facebook)5 de noviembre de 2010, 8:49

    Es hermoso...gracias por compartirlo!!!!

    ResponderEliminar
  22. Un poema realmente hermoso. Felicitaciones.

    ResponderEliminar
  23. Saludos Beatriz!!

    Ariadna es como un canto a la vida bellísimo.

    Gracias por escribirlo.

    Ana Pastor.

    ResponderEliminar
  24. Hola Beatriz! Soy aquella chica del tren. Hoy he tenido un rato para mi y he encendido el ordenador, me he acordado de ti y de que me diste tu tarjeta. Me he quedado fascinada con lo que escribes, pero sobre todo con este poema, es precioso...

    Me iré pasando por aquí, y estaria encantada de que vieras mis fotos, que espero que te gusten.

    Un saludo!

    ResponderEliminar
  25. ¡Hola, Maria Rosa! Gracias por aceptar mi invitación y más por escribir, de verdad que siento alegría. Ya tienes mis datos, cuando quieras hablamos de tus fotos. Un saludo.

    ResponderEliminar
  26. Me han emocionado la fotografía y el poema. Qué valiente y hermoso. Un beso.

    ResponderEliminar
  27. Hola Beatriz,cuanto amor y que dulcemente contado,
    leerlo ha sido muy gratificante,como el agua fluyendo por su cauce, gracias por compartirlo.

    ResponderEliminar
  28. Gracias y congratulaciones!
    Un saludo cordial desde Bucarest y Campina Grande!
    Daniel Dragomirescu
    Oziella Inocencio

    ResponderEliminar
  29. Muchas gracias a todos. Un abrazo con mucho cariño.

    ResponderEliminar
  30. Beatríz, sólo una Madre puede escribir algo tan profundo, para alguien tan dulce como es Ariadna. Encierran tantos sentimientos...
    Un abrazo muy fuerte para los tres.

    ResponderEliminar
  31. Muy buenos versos dedicados a tu hija, pásate por mi blog de poemas :)

    http://letravivar.blogspot.com/

    ResponderEliminar
  32. Aplausos para ti y para tu poema y por supuesto para tu hermoso espacio donde solo se respira aire puro que huele a poesía.

    Saludo cordial desde Barranquilla, Colombia y una invitación especial para que pases por mi Galería.

    Un abrazo,

    Víctor

    ResponderEliminar
  33. Bellissimo questo racconto. Io ho degli amici che hanno vissuto tanti anni a Bogotà e adoravano il posto. Ciao, ti seguo da Roma, Italia.

    ResponderEliminar